مقایسه دو روش سنگ شکنی برون اندامی (eswl) و درون اندامی (tul) در درمان سنگ های حالب تحتانی

زمینه و هدف : حالب تحتانی شایع ترین محل توقف سنگ بوده که منجر به کولیک کلیوی و یورتروهیدرونفروز می گردد. در صورت عدم موفقیت درمان طبی، برای درمان سنگ های حالب تحتانی از دو روش eswl (extracorporeal shock wave lithotripsy) و یا tul (transurethral lithotripsy) استفاده می شود. این مطالعه به منظور مقایسه دو روش سنگ شکنی برون اندامی و درون اندامی در درمان سنگ های حالب تحتانی روی 60 بیماری که به درمان طبی پاسخ ندادند؛ انجام شد. روش بررسی : این مطالعه کوهورت آینده نگر روی 60 بیماری که بیش از 3 هفته دارای سنگ حالب تحتانی با ایجاد انسداد بودند و به درمان طبی پاسخ نداده بودند؛ در مرکز ارولوژی بیمارستان امام رضا (ع) طی اردیبشهت ماه 1383 لغایت خرداد ماه 1385 انجام شد. با توجه به اندیکاسیون های درمان 30 نفر از بیماران در گروه i (eswl) و 30 نفر در گروه ii (tul) قرار گرفتند. معیار تشخیص موفقیت سونوگرافی و kub بود. میزان موفقیت روش ها و عوارض ایجاد شده برای هر بیمار در هر گروه ثبت شد. یافته ها : از تعداد 30 نفر در گروه اول ، سنگ 14 نفر (6/46 درصد) شکسته و دفع شد. در 13 نفر (3/43درصد) سنگ شکسته نشد و در 3 نفر (10 درصد) سنگ شکسته شد؛ ولی تکه های سنگ دفع نگردید. درد کولیک کلیه در 15 نفر (50 درصد) رخ داد که نیازمند تجویز مسکن بودند و تکه های سنگ بدون عارضه خاصی دفع شدند. درد کولیکی (50 درصد) تنها عارضه بیماران eswl بود که با درمان طبی بهبود یافت. در بیمارانی که تحت tul قرار گرفتند؛ در 5/93 درصد سنگ شکسته و تکه های سنگ یا خارج شدند و یا به تکه های قابل دفع تبدیل شدند. در 5/6 درصد روش موفقیت آمیز نبود که بیماران کاندید eswl و یا عمل باز شدند. تب و درد کولیکی عارضه ای بود که در 10 درصد از بیماران اتفاق افتاد و با درمان طبی بهبود یافت. نتیجه گیری : این مطالعه نشان داد که روش tul در درمان سنگ حالب تحتانی با توجه به میزان موفقیت بالا، عارضه کم و هزینه پایین، میزان بالای عاری از سنگ شدن و از طرفی میزان موفقیت کمتر eswl ، به عنوان روش انتخابی در درمان سنگ حالب تحتانی ارجحیت دارد.